De mysterieuze tomatengooier

Het is twintig september 2011. Een klein mannetje loopt, weggedoken in zijn 'inspector gadget' jas, over de Lange Voorhout in Den Haag. In zijn zak heeft hij twee overrijpe tomaten die zijn overgebleven na de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Een tomaat voor elke fractievoorzitter die zijn partij versleten heeft. Toegegeven, dat zijn er niet zoveel. Wat dat betreft had hij beter lid kunnen zijn van de PvdA, dan had hij een boodschappentas vol tomaten gehad.

De afgelopen weken, terwijl zijn collega's van links tot rechts druk bezig waren met de eurocrisis en de uitgelekte miljoenennota, had hij zichzelf opgesloten op zijn werkkamer aan het binnenhof. Zijn computer had overuren gemaakt, maar dit was belangrijk. Hij wist gewoon dat hij goud in handen had! Hij lacht om zijn eigen woordgrap en wurmt zich door de mensenmassa naar voren tot hij op de eerste rij staat.

Nederland had niet naar hem willen luisteren toen hij, op de dag nadat de miljoenennota uitgelekt was, zijn baanbrekende nieuws naar buiten had gebracht tijdens een uitzending van éénVandaag. Op het beeldhouwwerk van de Gouden Koets was een tafereel uit de tijd van de slavernij afgebeeld. De google-afbeeldingen die hij gedurende de zware week die achter hem lag had verzameld logen er niet om. Op de Koets staan donkere mensen afgebeeld die al knielend een geschenk aanbieden aan de Koningin! Deze afbeelding moest worden verwijderd en hij vond een politiek medestander in de persoon van Mariko Peters, normaal gesproken zelf niet vreemd van het aanbieden van politieke cadeautjes. Ondanks zijn gloedvolle verwijzing naar de politionele acties die hij maakte tijdens zijn interview bleek niemand zich er verder druk om te maken.

Daarom staat hij nu hier, op het punt geschiedenis te schrijven. Hij weet precies waar de gewraakte afbeelding op de koets zich bevindt en is ervan overtuigd dat hij minstens een van de twee tomaten op dit beeldhouwwerk moet kunnen mikken. Hij kijkt op en ziet de eerste paarden de hoek om komen, gevolgd door de Gouden Koets.

Zijn socialistische hand klemt zich stevig om een van de twee tomaten in zijn jaszak en als de Koets recht voor hem langs rijdt heft hij hand en zijn tomaat op en werpt de overrijpe substantie zo hard als hij kan richting de koets. Mis. Snel pakt hij de tweede tomaat en haalt opnieuw uit, maar voordat hij het resultaat van zijn tweede worp kan zien stort anderhalf peloton ME'ers zich op zijn gebogen rug en wordt hij vakkundig naar de grond geknuppeld.

Die avond is hij weer in het nieuws. Hij kijkt in zijn cel terwijl de nieuwslezeres het volk meldt dat Harry van Bommel is opgepakt. Beide tomaten hebben hun doel gemist, net zoals zijn partij al een aantal jaar. Hij staart uit zijn celraam naar buiten en ziet nog net hoe de waxinelichthouder-gooier na een jaar cel de gevangenis opgelucht verlaat.