Lego voor volwassenen

Twee dozen vol. Misschien wel drie dozen maar dat weet ik niet zeker. De dozen zitten vol met het mooiste wat Denemarken ooit heeft voortgebracht, op de helft van de genen van mijn vrouw na. Lego. Samen met mijn broer Stefan vermaak ik me uren, dagen, wekenlang met dit speelgoed. Het mooie aan Lego is dat je er alles mee kunt maken wat je maar wil. Natuurlijk kun je in de winkel kant-en-klaar pakketten kopen maar wij vinden dat niet interessant. Juist het kunnen namaken van wat je ziet is zo fascinerend. Zien we in de speelgoedgids op vrijdagavond een piratenschip? Een paar uur later hadden wij ook zo'n schip gemaakt. En ver voordat mijn ouders hun ogen openden op zaterdagochtend hadden wij al besloten dat piraten niet meer van deze tijd zijn. Vliegtuigen zijn het helemaal. We slopen onze piratenschepen en beginnen aan de bouw van een groot vliegtuig. Prachtige herinneringen aan jaren geleden. Prachtige herinneringen die weer tot leven komen op dinsdagmiddag 7 juli 2009.

Als ik uit mijn werk kom staat mijn woonkamer vol. Een hoekbank, een bureau, stoelen en twee lampjes staan, vakkundig vermomd als kartonnen doos, in mijn kamer. IKEA, staat er op alle dozen. Ik denk terug aan die jaren waarin ik het ene na het andere wereldwonder van lego in elkaar zette en kies frontaal de aanval. De hoekbank is mijn eerste slachtoffer. Het ding is opgedeeld in vier delen en na ruim twintig minuten zoeken vind ik de handleiding in de laatste doos die ik openmaak. Er zit een grote zak met onderdelen bij en ik kan niet geloven dat al die onderdelen nog in die bank moeten komen! Het is toch een hoekbank? Geen spijkerbed! Na me vier bladzijden aan de handleiding te hebben gehouden staat er een vormloos bouwsel in mijn kamer waar ik niet eens op kan zitten. Ik vertrouw het niet en besluit te doen wat ik ook altijd deed met boeken op mijn leeslijst van de middelbare school. Ik lees de laatste bladzijde door en gok dat ik het daarmee wel red. Niets is minder waar en na de handleiding uit de prullenbak te hebben gehaald en mijn trots erin te hebben gegooid ga ik verder op bladzijde vier. Drie kwartier later zijn alle schroefjes, moertjes en bouten op miraculeuze wijze in de bank verdwenen. Ik ga er even op zitten en geniet van mijn overwinning. Het is dan wel geen piratenschip maar ik hoef er morgen ook geen vliegtuig van te maken.

Dan het bureau. Vermomd als drie onschuldig uitziende kartonnen dozen heeft het ding zich opvallend stil gehouden in de hoek van de kamer. Karton en plastic vliegen in het rond als ik het bureaublad mijn wil opleg. Ik zegevier glorieus! De in hoogte verstelbare poten bieden veel meer tegenstand. De gebruiksaanwijzing van de IKEA laat terloops het woord 'waterpas' vallen. Mijn bureau lijkt op dat moment meer op een skischans maar na een half uurtje draaien en bijstellen staat het ding recht. Ik heb de slag te pakken en ik begin in een moordend tempo de stoelen en de lampjes in elkaar te zetten. Vijf uur nadat ik begonnen ben staat alles in mijn kamer. Ik waad door de kapotte kartonnen dozen en het gescheurde plastic naar de badkamer om te douchen.

Vanavond zit ik in mijn nieuw ingerichte woonkamer. Het allerbeste dat Denemarken ooit heeft voortgebracht zit te lezen op de mooie hoekbank. Ik ben een bevoorrecht mens! Ik loop met mijn hoofd in de wolken. En misschien kom ik daar nog wel een vliegtuig van Lego tegen!