Kinderwagen vragen

De vreemde wereld waarin ik terecht ben gekomen sinds er een kindje op komst is, is eigenlijk niet te beschrijven. Reden dat ik het toch probeer is dat ik het voor mezelf weer allemaal op een rijtje probeer te krijgen. Want één middag, een babywinkel en een bijbehorende verkoopsters blijken genoeg om mijn wereld overhoop te halen.

Een niet nader te noemen winkelketen met een paars en roze hartje als logo is de eerste halte. Ons doel: niks kopen, maar zoveel mogelijk informatie inwinnen. Informatie over kinderwagens. Wij wonen in een bovenwoning en hebben niet veel ruimte dus ons eisenpakket is erg overzichtelijk: we willen een lichte, makkelijk opvouwbare en veilige kinderwagen. Gezien ons overzichtelijke eisenpakket koester ik de hoop dat we binnen afzienbare tijd weer buiten staan. Deze hoop wordt de grond in geslagen als ik het assortiment kinderwagens zie. De showroom van een middelgroot autobedrijf is er niks bij. Nadat we zelf een tijdje hebben rondgekeken besluiten we dat enige hulp bittere noodzaak is en dus we spreken een van de daar rondhuppelende verkoopsters aan. Terugkijkend de grootste fout die ik de afgelopen weken in mijn leven heb gemaakt.

De aangesproken verkoopster stort zich op ons met een angstaanjagend fanatisme. Ze leeft blijkbaar in de veronderstelling dat wij zelf ook kleine kinderen zijn want we worden continue enorm betuttelend toegesproken. Het is wachten op het moment dat ze ons probeert een schone luier te geven. Na een aantal verbluffend intelligente vragen van haar kant (zoals: 'Is het voor u zelf?') komen wij met ons eisenpakket op de proppen. Ze luistert aandachtig, kijkt ons aan alsof ze ons zo allebei een rammelaar gaat geven en biedt dan aan de opties op een rij te zetten. Deze 'opties' die nu voor ons op een rij staan zijn stuk voor stuk peperdure kinderwagens met accessoires die ik nog niet eens voor mijn auto kan krijgen. Er blijven uiteindelijk drie kinderwagens over die volgens onze verkoopster makkelijk opklapbaar en licht zijn. Ze zal het ons wel even laten zien.

Met enig leedvermaak kijk ik toe hoe haar poging om kinderwagen 1 op te klappen uitmondt in een grondgevecht van vrouw tegen wagen dat ternauwernood wordt gewonnen door de vrouw. De kinderwagen in opgeklapte toestand heeft meer weg van een wegbezuinigde tank van de landmacht dan van een kinderwagen en mits je er een abonnement op de sportschool bijneemt krijg je het ding in geen jaren de trap op. Kinderwagen 2 bereikt nooit de opgeklapte stand omdat het juiste knopje onvindbaar blijkt en kinderwagen 3, nou, daar hoort een reiswieg bij. Even later komt ze enthousiast met de verkeerde reiswieg aanrennen en ik voel bij mezelf de neiging groeien om, in plaats van een kinderwagen, onze verkoopster zelf op te klappen. Mijn vrouw voelt dat soort dingen inmiddels intuïtief aan en zegt dat we maar eens moeten gaan. Nadat we nog even snel overladen worden met een vrachtlading reclamefolders voor kinderwagens staan we weer buiten.

Uitgeput stap ik in de auto. We hebben ons doel bereikt: veel informatie ingewonnen en niks gekocht, maar ik had nooit verwacht dat zelfs niks kopen zo'n hoge prijs zou hebben. In elk geval emotioneel dan.